آشیان در موج گیسوانت ساختم
مرا ببر ..مرا ببر
مرا ببر به عمق چشمانت
به هماغوش تنهایی لحظه هایت آمده ام
خسته از جوییدن ها و نیافتنها
خسته از تکرار بی تو بودنها
چه تلخ است
همپای خورشید بر خواستن
با مهتاب خوابیدن
خالی از دلهره و اظطراب یک نگاه
مرا ببر ..مرا به عمق چشمانت ببر
من از هراس آشیانه ویرانه بر باد
آشیان در موج گیسوانت ساختم
و عشق را...
در پیچک نفسهایت به رویش بودم
مرا ببر از این لحظه های انتظار
رهایم کن...رها باشم
من از بی تو بودنها می هراسم
مگذار لحظه ای از قاب نگاهت
جدا باشم